ستاره ی عشق

جان فدای آنکه ناپیداست باد

ستاره ی عشق

جان فدای آنکه ناپیداست باد

کاش میتونستم به گذشته برگردم و اشتباهات بزرگ زندگیم رو پاک کنم ولی افسوس از عمری که تباه شد...

بزار توی این باور بمونم

اونی که وجودش برات لازم و کافیه منم.......

 


وقتی اشک اهسته و بی صدا می ریزد

 بغض درون فریاد میزند...

و هنگامی که اشکی نیست که حتی آهسته بریزد

مرگ                      می درخشد


 هستی

 نفس

             عمررا با تو می خواهم

 قلب

 خاکستر شدن

             آوارگی را برای تو می خواهم

 دردهایت

 دردهایم

 چشمان گریانت

              چشمان گریانم را برای خودم می خواهم

و از دنیا فقط نگاه می خواهم

نگاه تو را


تو رفتی

           و چشمان بارانی من

                                         سیل آسا شد.......


در آن زمان که خورشید بیرحمانه می سوخت

من خاکستر نشدم

                           زیرا:

                                  یاد تو

                                           آوای تو

                                                       نسیم آرام ترم بود....


  هنگامی که به چشمان قلبم خیره شدم،

           مهربانی خموش در عمق نگاهش را دزدیدم

                     و با التهابی عاشقانه

                                    تنها به تو تقدیمش کردم، بهترین


نمیخواهم مثل شمعی باشم که

در زمان تاریکی  به او خدمت شود

 عزیز و دوست داشتنی باشد

 فقط به این دلیل که:

 خود میسوزد و گرداگردش را روشنایی  می بخشد

وچون صبح از راه برسد بی هیچ محبتی با فوتکی خاموش شود......


 

   قلب من  یک آسمان آبی نبود

                                          اما

                                              عشق تو  - در آن- یک ستاره ی درخشان  شد 


    گفتم نور چشمم،بیا.

    آبی شد،روشن شد،مست و پر فروغ شد  آسمان قلبم

    در آن هنگام که گفتی چشم.

    من برایت:

       زیباترین غزلها را نوشتم

           قشنگترین تصنعات دستم را ساختم

               رنگارنگترین لباسهایم را آماده کردم

     و با اشک شوق نشستم به انتظاری شیرین.........

     چشمانم ویران شدند اما

                                          تو نیامدی.

    اندک اندک آسمان قلبم تاریک شد،

     کاش آن لحظه که گفتی چشم،ساعت عشق می ایستاد.

     تو گفتی نمی آیی و من خالی از جان شدم

     غزلها و.... را به خاک سپردم ، دیگر نخواهم گفت بیا،هرگز.

     آسمان قلبم با مستی وداع کرد و خاموش شد.


قاصدک را در دست گرفتم

بوئیدم

بوی تو را می داد

هدیه ی باد را تا ابد زندانی اتاقم می کنم ..........


 حتی اگر،  حرفهای قشنگ  را

  لبانت نتواند به قلبم بزند و گوشهایت نتواند از قلبم بشنود

                                                                                  دیوانه وار دوستت دارم

   ماه با روشنی اش مرا صدا کرد

    ابر با گریه اش نوایی از دل سر داد

   آسمان با صدایی مهیب مرا صدا کرد

    اما من همچنان غرق در خواب مستی بودم

   تو ، تک ستاره ام در آسمان، نفس کشیدی

   و من چشمانم باز شد و  مستی ام  مست تر شد

   خواب مرا دزدیدی در آن لحظه که خواب چشمانت را دیدم

تو


   در، قلبت با تو از عشق نوشتم،از محبت،از صداقت،از ایمان.....

   اکنون در دلم می نویسم از غربت،از تنهایی،از غم دل،

   از شب هجران،از فغان دل عاشق،

   از شمعی فروزان که چشم به راه ،کور سو شد،

   از پاییز و بهاری که بی هیچ تفاوتی می گذرند........

   می نویسم از تو ،از شکوفه ی خندانم،از سپیده ی شب هجرانم،

   از طوطی شکر خوانم،از غزال غزلخوانم،از پری مهربانم،

   از تشویش دلم که رفتن توست........

   می نویسم:

   که آرام قلبم تویی،مونس چشمانم تویی،روزم تویی،شبم تویی

   و بهارعمرم تویی


   وقتی می گویی فراموشت کنم

    فراموش می کنم که فراموشت کنم

    وقتی می گویی به خاطر بسپارم که فراموشت کنم

    از یاد می برم که فراموشت کنم

     وقتی می گویی باید فراموشت کنم

     هرگز فراموشت نمی کنم

      هنگام زندگی

                        آرزوی مرگ داریم

                                                 و

     هنگام مرگ آرزوی زندگی

    اینکه  چه می خواهیم ،خود نم دانیم.....

  بخار لطیفی که از قلبم بر می خیزد

   با دیدن چشمانت لبخندی شد،با آرامشی که به من داد محبت شد

  و اکنون با نبودنش اشک نامیده  شد.....

    آری اشک، تنها قطره است که از دریا و شبنم گلها پاک و گرانبها تر است


         بالهای عشق خود را باز کن و با چشمانی بسته بسوی آبی آسمان، آنجا که فرشهایی سفید برای مسافران سفر طولانی، پهن است پرواز کن و با همراهی ستارگان نقره پوش آسمانها را طی کن تا آنجا که آبی ترین آبی را حس کنی، در آن هنگام بالهایت را بگشا و تنها ستاره ای را برچین که سزاوار بالهای خسته ی تو باشد


باد با تک صدای خود می خواهد زوزه اش را فریاد کند

اما تو- خواسته یا ناخواسته- با نشنیدن تک صدا،  فریادش را در سینه خفه می کنی

پس چرا در آن زمان که تو فریاد میزنی، باد- بوده یا نبوده -تو را نوازش می کند؟

آیا تا بحال دیده اید ستاره ی سها عاشق شود؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پیوند


چشمانم را با دستانت پیوند می دهم تا نگاهم قداست را بیاموزد

دستانم را با چشمانت پیوند می دهم تا دستانم صداقت را بیاموزد

قلبم را با گوهر وجودت می پیوندم تا ارزشمندی را تجربه کند

من از تو پیوند را می خواهم و از پیوند تو را